Osteochondroza: etapy, przyczyny, leczenie

Osteochondroza -zwyrodnieniowo-dystroficzne uszkodzenie tkanek kręgosłupa, charakteryzujące się uszkodzeniem krążków międzykręgowych, sąsiednich powierzchni stawowych i trzonów kręgów, aparatu więzadłowego kręgosłupa.

Najczęściej procesy patologiczne w osteochondrozie najpierw wpływają na kości i więzadła. O tym, że choroba już się rozpoczęła, zwykle dowiadujemy się, kiedy pojawiają się powikłania - ból, zaburzenia czucia, zanik mięśni, zaburzenia narządów wewnętrznych.

Kto cierpi na osteochondrozę?

Obecnie na osteochondrozę cierpi od 40 do 90% światowej populacji. Najczęściej choroba dotyka osoby powyżej 30 roku życia. Jednak pierwsze objawy osteochondrozy mogą pojawić się w okresie dojrzewania.

Etapy rozwoju osteochondrozy kręgosłupa

1. Pierwszy etap rozwoju osteochondrozy.

   Rozpoczyna się odwodnienie jądra miażdżystego. Prowadzi to do zmniejszenia wysokości dysku. W pierścieniu włóknistym pojawiają się pęknięcia, ale proces patologiczny nie wykracza poza krążek międzykręgowy.

2. Drugi etap rozwoju osteochondrozy.

   W wyniku zmniejszenia wysokości krążka zbliżają się punkty przyczepu mięśni i więzadeł dwóch sąsiednich kręgów. Dlatego mięśnie i więzadła zwisają. Może to prowadzić do nadmiernej ruchomości dwóch kręgów względem siebie, tj. powstaje niestabilność odcinka kręgowo-ruchowego. Ten etap charakteryzuje się poślizgiem lub przemieszczeniem kręgów względem siebie z utworzeniem kręgozmyku.

3. Trzeci etap rozwoju osteochondrozy.

   W tym okresie zachodzą najbardziej wyraźne zmiany morfologiczne, które dotyczą przede wszystkim samych krążków międzykręgowych: powstają wypadnięcia i wypukłości krążków. Cierpi również aparat stawowy odcinka kręgowo-ruchowego. W stawach międzykręgowych i podkręgowych dochodzi do podwichnięć, powstaje artroza.

4. Czwarty etap rozwoju osteochondrozy.

   Na tym etapie w dotkniętych odcinkach kręgosłupa zachodzą zmiany adaptacyjne. Organizm stara się przezwyciężyć nadmierną ruchomość kręgów, unieruchomić kręgosłup dla zachowania jego funkcji podtrzymujących i ochronnych. W związku z tym na sąsiednich powierzchniach trzonów kręgów pojawiają się marginalne narośla kostne, innymi słowy osteofity. Ostefit wyrosły „w złym miejscu" powoduje mikrotraumatyzację korzenia nerwowego. W czwartym etapie procesy włóknistego zesztywnienia zwykle zaczynają się w krążkach międzykręgowych i stawach. Ostatecznie odcinek kręgowo-ruchowy okazuje się niejako zamurowany w skorupie - objawy kliniczne ustępują.

Przyczyny osteochondrozy

W każdej z wielu istniejących teorii rozwoju osteochondrozy przyjmuje się różne przyczyny, które są odpowiedzialne za początek choroby, na przykład uraz mechaniczny, predyspozycje dziedziczne lub zaburzenia metaboliczne. Szczególna trudność w ustaleniu przyczyny osteochondrozy wynika z faktu, że choroba ta może wystąpić zarówno u osób starszych, jak i młodych, zarówno sprawnych fizycznie, jak i mniej wyszkolonych. Istnieje powszechne przekonanie, że przyczyną osteochondrozy jest odkładanie się soli w kręgosłupie: rzekomo na promieniach rentgenowskich sól można zobaczyć w postaci „narośli" lub „haczyków" na kręgach. Jeśli podczas ruchu dochodzi do chrupania i skrzypienia w stawach, jakby między nimi wsypywał się piasek, to dla wielu pacjentów jedynym powodem tego stanu jest notoryczne „osadzanie się soli". Takie nieporozumienia wcale nie są nieszkodliwe: właściwy pomysł na sposoby leczenia dolegliwości można określić na podstawie analizy przyczyn, które ją spowodowały.

Termin "osteochondroza" pochodzi od greckich korzeni osteon - "kość" i chondr - "chrząstka". Końcówka „-oz" oznacza, że choroba kości i chrząstki nie jest związana z procesami zapalnymi, ma charakter degeneracyjno-dystroficzny, to znaczy podstawą choroby jest niedożywienie tkanek, a w konsekwencji zwyrodnienie jego struktura. Jak wszystkie żywe tkanki, tkanka kostna kręgów i tkanka chrzęstna krążków międzykręgowych stale się przestawiają i odnawiają. Pod wpływem regularnego wysiłku fizycznego nabierają siły i elastyczności, a przy braku obciążeń siła tkanek maleje.

Wynika to ze specyfiki odżywiania i ukrwienia tkanek kostnych i chrzęstnych. Krążki dorosłych nie mają własnych naczyń, otrzymują składniki odżywcze i tlen z sąsiednich tkanek. Dlatego dla prawidłowego odżywienia krążków konieczne jest aktywowanie krążenia krwi w tkankach otaczających krążki. A to można osiągnąć tylko poprzez intensywną pracę mięśni.

W zależności od składu krążek międzykręgowy można podzielić na dwie części: jest to galaretowate jądro, które nadaje krążkowi elastyczność, znajdujące się w środku i otaczający go silny włóknisty pierścień. Na skutek pogorszenia odżywienia krążków międzykręgowych dochodzi do zniszczenia złożonej struktury związków biopolimerowych tworzących jądro miażdżyste. Zawartość wilgoci w galaretowatym rdzeniu zmniejsza się i staje się on bardziej kruchy. Pod wpływem nawet niewielkich przeciążeń galaretowate jądro może rozpaść się na fragmenty. Prowadzi to do jeszcze większego spadku jego elastyczności. Następuje również zmniejszenie wytrzymałości włóknistych pierścieni tarczowych. Wszystkie te czynniki tworzą podstawę i stanowią przyczynę rozwoju osteochondrozy.

Do przywrócenia funkcji kręgosłupa konieczna jest bliznowacenie uszkodzenia krążka międzykręgowego, mobilizacja zdolności kompensacyjnych kręgosłupa, a także całego układu mięśniowo-szkieletowego, a nie resorpcja „złogów soli" lub eliminacja „cierni" na kręgach. Przeprowadzając badanie rentgenowskie po zakończeniu leczenia można zauważyć, że kręgi nie zmieniły swojego kształtu. A osławione „ciernie" nie są przyczyną osteochondrozy, ale konsekwencją procesów adaptacyjnych. Narośla brzeżne zwiększają powierzchnię podparcia trzonu kręgu. Zwiększając powierzchnię zmniejsza się ciśnienie właściwe, co pozwala zrekompensować spadek wytrzymałości i elastyczności krążka międzykręgowego.

Zachodzącym w kręgosłupie zmianom zwyrodnieniowo-dystroficznym towarzyszą zwapnienia (zwapnienie) uszkodzonych krążków, poszczególnych odcinków więzadeł stawowych, chrząstki, torebek. Ten proces można nazwać jedynie osadzaniem soli. Nie jest to więc przyczyna osteochondrozy, a jedynie konsekwencja i końcowy etap powyższego procesu.

Odwrotny rozwój zmian strukturalnych w kręgosłupie jest prawie niemożliwy. Ale ograniczenie ich do minimum to bardzo prawdziwe wyzwanie. Jeśli nie podejmiesz żadnych wysiłków, aby utrzymać kręgosłup w takim samym stanie, jak w przypadku leczenia, ból może powrócić.

Objawy kliniczne osteochondrozy

Objawy kliniczne osteochondrozy są bardzo zróżnicowane. Zależą od etapu rozwoju osteochondrozy. Główne objawy kliniczne osteochondrozy występują, gdy proces patologiczny rozciąga się na tylną część pierścienia włóknistego i tylne więzadło podłużne. W zależności od stadium zwyrodnienia krążków międzykręgowych dochodzi do podrażnienia, ucisku lub upośledzenia przewodnictwa korzeni rdzenia kręgowego, ucisku naczyń lub rdzenia kręgowego. Rozwijają się różne zespoły neurologiczne - odruch i kompresja.

Główną przyczyną bólu w osteochondrozie jest tak zwane podrażnienie korzeni nerwowych. W tym przypadku dochodzi do zaburzeń krążenia, pojawia się obrzęk, aw przyszłości może rozwinąć się zwłóknienie otaczających struktur, czemu towarzyszy wzrost wrażliwości korzeni na różne wpływy (ruchy w dotkniętym odcinku kręgosłupa itp. ).

Zaburzenia naczyniowe w osteochondrozie są często związane z upośledzeniem unerwienia naczynioruchowego. Możliwa jest również mechaniczna kompresja naczyń krwionośnych przez osteofity, na przykład w odcinku szyjnym kręgosłupa.

Objawy osteochondrozy

Jedną z cech osteochondrozy kręgosłupa, które nasilają ten proces, jest jej zbyt rozbudowana symptomatologia. Choroba może objawiać się w zupełnie innych częściach ciała. Może to być ból lub drętwienie kończyn lub zaburzenia oraz ból narządów wewnętrznych. Jednocześnie często człowiek w żaden sposób nie kojarzy bólu w okolicy serca, nieprawidłowości w funkcjonowaniu narządów płciowych, bólów głowy, bólu i drętwienia nóg z osteochondrozą i ogólnie z kręgosłupem, zajmując się "leczenie" bezpośrednio objawów osteochondrozy za pomocą różnego rodzaju środków przeciwbólowych, wszelkiego rodzaju reklamowanych leków, suplementów diety i innych metod. Ale ta ścieżka tylko pogarsza sytuację. Osteochondroza wciąż się rozwija, a stosowane metody leczenia w najlepszym razie po prostu nie prowadzą do znacznej poprawy, z wyjątkiem chwilowego złagodzenia bólu, a w najgorszym przypadku mogą jeszcze bardziej zaszkodzić organizmowi.

Dlatego ważne jest, aby dokładnie przeanalizować swój stan i zachodzące w nim zmiany. Trzeba zacząć iść we właściwym kierunku: w odpowiednim czasie skonsultować się z lekarzem, przejść niezbędną diagnostykę i dopiero po ustaleniu prawidłowej diagnozy rozpocząć leczenie pod nadzorem lekarza prowadzącego.

Główne objawy osteochondrozy to przede wszystkim ból i dyskomfort w plecach. Jednocześnie bóle mogą mieć charakter okresowy, niestabilny, pojawiający się, a następnie zanikający. Ale już pierwsze uczucie dyskomfortu lub bólu kręgosłupa powinno skłonić do myślenia. Pojawienie się pierwszych bólów jest sygnałem, aby przynajmniej zwrócić na to uwagę, spróbować przypomnieć sobie powód, dla którego się pojawiły. Może to być spowodowane podniesieniem ciężkiego przedmiotu, nagłym ruchem, upadkiem itp.

Innym objawem osteochondrozy jest towarzyszący dyskomfort lub ból pleców z bólem i drętwieniem kończyn (ramion lub nóg). Ból najczęściej promieniuje do lewej kończyny, czyli do lewej ręki lub nogi. Ponadto ból może objawiać się w okolicy serca, w plecach, a nie tylko w okolicy kręgosłupa, ale na przykład w żebrach itp. W tym przypadku szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na charakter zmiany bólu w zależności od działań pacjenta, porównując odczucia bólu w plecach z bólem, na przykład w nodze. Jeśli pacjent siedzi przez długi czas i odczuwa ból lub drętwienie stopy, dyskomfort w dolnej części pleców, a po krótkiej rozgrzewce lub spacerze ból zniknął, to będzie to pośredni znak, który określa osteochondroza lędźwiowa kręgosłupa. Ten sam obraz może być z szyją i ramieniem. Podsumowując, możemy powiedzieć, że główne objawy osteochondrozy to ból i dyskomfort w plecach. W przypadku, gdy objawy te zbiegają się z bólem w innych częściach ciała, osteochondroza może być powikłana występem, przepukliną dysku, uszczypniętym nerwem.

Ponadto chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że nawet przy pojawieniu się pierwszego bólu kręgosłupa należy zwrócić szczególną uwagę na to złe samopoczucie. W końcu osteochondroza może objawiać się słabo lub wcale przez długi czas. Jednocześnie będzie nadal z powodzeniem rozwijać się w kręgosłupie, prowadząc do degradacji coraz większej liczby krążków. Dlatego terminowa wizyta u lekarza pozwoli na wcześniejsze zdiagnozowanie osteochondrozy, co ułatwi jej leczenie.

Osteochondroza i odkładanie się soli

Osteofity, czyli haczykowate narośla kręgów, pojawiają się w celu zmniejszenia obciążenia krążków międzykręgowych. W tym przypadku pojawienie się osteofitów szkodzi ruchomości stawów międzykręgowych.

Powszechna opinia w życiu codziennym, że odkładanie się soli jest główną przyczyną osteochondrozy, jest błędna. Dlatego leczenie osteochondrozy dietą bezsolną nie ma sensu.

Najczęstsze dolegliwości związane z osteochondrozą kręgosłupa

Najczęstsze dolegliwości związane z osteochondrozą są następujące:

• Dyskomfort w różnych częściach kręgosłupa. Ból może być od drobnego, tępy, ciągnący do silnego, czasem bardzo intensywnego i nie do zniesienia - z lumbago.
• Zwiększone zmęczenie w pracy, zarówno fizyczne jak i psychiczne.
• Upośledzenie czuciowe kończyn i różnych części ciała, chłód rąk lub nóg.
• Ból promieniujący do nóg, wzdłuż pni nerwowych.
• Ból promieniujący do łopatki, barku, a także ból szyi i tyłu głowy.
• Częstym towarzyszem osteochondrozy szyjnej są bóle głowy, zawroty głowy. Często obserwuje się zwiększone zmęczenie wzroku lub zmniejszoną ostrość wzroku.
• Wraz z porażką okolicy lędźwiowo-krzyżowej powszechne są zaburzenia układu rozrodczego - różne dysfunkcje seksualne. Dlatego u większości mężczyzn po leczeniu następuje wzrost siły seksualnej. U kobiet normalne funkcjonowanie strefy lędźwiowo-krzyżowej zwiększa prawdopodobieństwo poczęcia i przyczynia się do wygodnej ciąży.

Diagnoza osteochondrozy

Aby zdiagnozować osteochondrozę, konieczne jest zebranie wywiadu. W takim przypadku kluczowe jest ustalenie skarg pacjenta. Niektóre objawy osteochondrozy są dość typowe. Z drugiej strony inne należy odróżnić od objawów innych chorób. Ważne jest, aby zaburzenia nerwowe, naczyniowe, troficzne występujące w osteochondrozie mogły symulować różne choroby, takie jak dusznica bolesna, zapalenie żołądka, wrzody żołądka, ostre choroby chirurgiczne narządów jamy brzusznej. Dlatego, aby uniknąć błędnej diagnozy i późniejszego przepisania niewłaściwego leczenia, każdy objaw musi zostać poddany szczegółowej analizie.

Podczas zbierania wywiadu, w tym skarg pacjenta, historii obecnej choroby i życia pacjenta, lekarz zwraca uwagę na jego wiek, ponieważ osteochondroza rozwija się częściej u osób starszych i ewolucja objawów od momentu ich pojawienia się do momentu odejścia pacjenta do lekarza. W przypadku osteochondrozy charakterystyczny jest powolny rozwój, w którym okresy zaostrzenia są okresowo zastępowane okresami remisji. Przepisane są dodatkowe metody badawcze w celu wyjaśnienia diagnozy.

Badania rentgenowskie pod kątem osteochondrozy

Najbardziej dostępną metodą diagnozowania osteochondrozy, a jednocześnie dość pouczającą, jest badanie rentgenowskie. Istnieje kilka rodzajów metod rentgenowskich do diagnozowania tej choroby:

Zwykłe prześwietlenie kręgosłupa jest najprostszą metodą rentgenowską do diagnozowania osteochondrozy. Jego istota polega na uzyskaniu zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa jako całości lub jego poszczególnych segmentów. Najczęściej wykonuje się radiografię obserwacyjną - na podstawie objawów choroby i skarg pacjenta określa się lokalizację uszkodzenia kręgosłupa. Na zdjęciu rentgenowskim odcinka kręgosłupa dotkniętego osteochondrozą widać zmniejszenie grubości (zanik) krążków międzykręgowych, co objawia się zmniejszeniem przestrzeni międzykręgowej, pojawieniem się kości wyrostki trzonów kręgów - osteofity, częściowe rozpuszczenie - resorpcja tkanki kostnej trzonu kręgu, zmiana kształtu odcinka kręgosłupa, na przykład wygładzenie lordozy lędźwiowej.

Mielografia jest bardziej złożoną i niebezpieczną metodą diagnostyczną. Podczas takiego badania do kanału kręgowego wstrzykuje się pewną ilość płynu kontrastowego. Ryzyko tej metody badania to możliwość wystąpienia reakcji alergicznych na środek kontrastowy lub ryzyko uszkodzenia rdzenia kręgowego podczas nakłucia kanału kręgowego. Dzięki mielografii można określić wewnętrzną strukturę kanału kręgowego. Ta metoda jest szczególnie pouczająca przy określaniu przepuklin kręgosłupa.

Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny to najnowocześniejsze, ale też najdroższe i najtrudniej dostępne metody diagnozowania osteochondrozy. Te metody diagnostyczne są zwykle stosowane, gdy konieczne jest odróżnienie osteochondrozy od innych chorób kręgosłupa, które mają podobne objawy, na przykład guzy kanału kręgowego.

W celu kompleksowej oceny stanu pacjenta obowiązkowe jest przeprowadzenie badania neurologicznego pacjenta z osteochondrozą. Dzięki konsultacji neurologicznej możliwe jest wyjaśnienie lokalizacji oraz stopnia zaburzeń motorycznych i sensorycznych.

Leczenie osteochondrozy

Klinika zapewnia skuteczne leczenie wszystkich form osteochondrozy. Leczenie odbywa się w warunkach ambulatoryjnych. Zabieg opiera się na kompleksowym programie mającym na celu szybkie wyeliminowanie leżącego u podłoża zespołu oraz przyczyny powodującej cierpienie. W ramach kompleksowej terapii można zastosować następujące metody:

• akupunktura;
• terapia próżniowa;
• delikatne techniki terapii manualnej (relaksacja poizometryczna);
• laseroterapia;
• farmakopunktura;
• sucha trakcja;
• magnetopunktura;
• stymulacja elektryczna i inne metody leczenia.

Średnio przebieg leczenia wynosi 10-15 sesji, a eliminacja zespołu ostrego bólu wynosi od 1 do 3 sesji.

Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym lepszy będzie efekt!

Czy całkowita eliminacja osteochondrozy jest realna?

Zależy to od postaci choroby, nasilenia, poprawności i terminowości leczenia. Całkowite wyleczenie jest możliwe tylko na początkowych etapach.

Ale możliwe jest zapobieganie zaostrzeniom osteochondrozy, nie odczuwanie bólu przez lata. Jeśli dana osoba miała osteochondrozę, ale teraz nie odczuwa dyskomfortu, nie oznacza to, że przeszła bez śladu. Mogą wystąpić zmiany w kręgosłupie.

Głównym zadaniem jest wstrzymanie rozwoju choroby i zrobienie wszystkiego, co możliwe, aby niektóre patologiczne zmiany w kręgosłupie zniknęły, objawy zniknęły lub zmniejszyły się (bóle pleców, przeziębienie i drętwienie rąk, nóg, bóle głowy itp. ).